Systeem gijzelt patiënt
Het systeem van geneesmiddelenontwikkeling werkt niet meer voor de patiënt, aldus de Amsterdamse hoogleraar Carla Hollak. In een interview met Follow the Money gaat ze in op een patstelling tussen academie, overheid en bedrijfsleven, die zorgt dat patiënten in de kou staan.
Hollak beschrijft in het interview (achter inlog) hoe overheid, academie en bedrijven met elkaar verweven zijn: de overheid ziet graag dat ondernemende universiteiten geld uit de markt halen, waardoor academische ziekenhuizen sterk moeten leunen op onderzoeksgelden uit de industrie, of proberen onder de noemer valorisatie zo’n groot mogelijk stuk van de taart te krijgen bij het uitgeven van licenties.
Wanneer een geneesmiddel vervolgens vergoed moet worden, liggen bedrijven en overheid met elkaar in de clinch over wat de toegevoegde waarde van het middel is, en welk prijskaartje daaraan mag hangen. De discussie gaat hier vaak over hoe zeker we weten dat het geneesmiddel werkt, en wie het onderzoek dat hiervoor nodig is zou moeten betalen.
Via programma’s als het Orphan Drug Access Protocol probeert Hollak – met succes – nieuwe manieren uit om geneesmiddelen met zowel veel potentie als onzekerheid, toch bij patiënten te krijgen. Volgens hollandbio is dit een mooi voorbeeld waar verzekeraars, artsen én bedrijven hun nek uitsteken om samen vergoeding mogelijk te maken.
Terwijl bedrijven, overheid en academie met elkaar overhoopliggen om de deal voor zichzelf zo goed mogelijk te maken, kampen patiënten met een teruglopende beschikbaarheid van geneesmiddelen en langere wachttijden voor toegang. Dat kan de bedoeling niet zijn. Hollandbio wil dan ook niet langer het systeem, maar de patiënt centraal zetten. Door innovatie meer ruimte te geven, en juist samen te gaan werken aan een optimale inzet van technologie kunnen we zorgen dat iedereen de juiste behandeling krijgt. Dat betekent ook dat we afscheid moeten nemen van het huidige systeem, dat nou eenmaal gemaakt is voor een andere tijd. Nu is het tijd voor gezondheid op maat.