Superfotosynthese: de volgende grote revolutie in de landbouw?
De Volkskrant geeft in een artikel van afgelopen weekend van de hand van Maarten Keulemans een mooi inkijkje in de ontwikkelingen in plantveredelingsland. Het verbeteren van de fotosynthese van planten speelt daarin de hoofdrol.
Een relatief kleine verbetering op dat vlak brengt veel voordelen met zich mee, zoals gewassen die veel sneller en groter groeien dan ze nu zijn en velden die meerdere keren per seizoen oogst opleveren. Maar dat niet alleen. Ook leidt het mogelijk tot meer en diepere wortels waardoor de plant meer koolstof ondergronds opslaat. Dit zorgt voor een gezondere, beter doorvoede bodem, meer bodemleven en meer afvang van CO2 uit de lucht.
Volgens sommige berekeningen kan een paar procent verbetering in de fotosynthese genoeg zijn om de helft van al het door de mens uitgestoten koolstof in de grond te laten verdwijnen. Andere onderzoeken lijken er bovendien op te wijzen dat planten met een betere fotosynthese een kwart minder water gebruiken en mogelijk efficiënter omgaan met stikstof, waardoor de plant minder kunstmest nodig heeft en minder lachgas (N2O) uitwasemt, een broeikasgas.
Toch is het ook nog lang niet zover: fotosynthese is een stuk moeilijker bij te sturen dan andere eigenschappen die je veredelt in een plant. En als we daar vervolgens in slagen, is ook de achterhaalde Europese wet- en regelgeving rond genetische modificatie een groot obstakel voor toepassing in de praktijk.
