Nederlandse universiteiten zijn korte termijn gierig, maar zouden lange termijn moeten denken.

Innovaties met impact ontwikkelen, dat is wat de biotech drijft. In de sector vind je een keur aan bevlogen ondernemers die niet op hun handen kunnen zitten. Het vergt veel doorzettingsvermogen om die stevige ambities te realiseren. De ontwikkeling van biotech innovaties duurt namelijk jaren en is vol risico’s. Waarom begin je er dan toch aan, en nog belangrijker, hoe houd je het als ondernemer vol?

Cradle is een beetje een vreemde eend in de bijt, gevestigd in Nederland maar opererend op een Amerikaanse manier. Niet verwonderlijk als je bedenkt dat het opgericht is door Nederlanders die carrière hebben gemaakt in Silicon Valley. Het leven van Stef van Grieken klinkt dan ook als een droom: van opgroeien in een klein Nederlands dorp, naar carrière maken in de tech-hoofdstad van de VS en daarna een veelbelovende start-up mede-oprichten terug in zijn geboorteland. Aanvankelijk dacht Stef na studies technische bedrijfskunde en filosofie dat politiek de manier voor hem was om de wereld een beetje beter te maken, maar al gauw kwam hij erachter dat het bouwen en ontwikkelen van producten veel beter bij hem past.

Bij Google kwam hij in een vroeg stadium in aanraking met Machine Learning. Daar leerde hij ook Eli kennen, die later een van zijn medeoprichters van Cradle zou worden en interesse had in het werken op het snijvlak van DNA en Machine Learning. Ruim honderd interviews met onderzoekers en wetenschappers verder bleef één idee hangen: het werken met data in de biologie kan en moet beter. Eiwitten hebben namelijk ontzettend veel potentie om grote wereldproblemen op te lossen. Ze zijn een soort superkleine machines, en zo kunnen ze gebruikt worden om allerlei soorten materialen efficiënt te produceren, af te breken, of ziektes te genezen. Daarom zet Cradle AI in om betere eiwitten te ontwerpen, wat lang heel kostbaar en tijdrovend was. Zoals één van de wetenschappers tijdens een interview vertelde: “99% of our experiments don’t hit our design objectives. I just don’t know which 99%.” En die 99 problems, dat is precies waar Cradle zich op is gaan richten. Cradle heeft nu doorbraken in de AI gezien waarmee dit ontwerpproces vele malen sneller en goedkoper kan, en de kans op succes veel groter wordt.

Wat opviel bij terugkeer in Nederland is het grote verschil tussen ondernemen hier en in Amerika. Stef: “Vanaf dag één werden we weggelachen in Nederland, maar gelukkig waren er genoeg Amerikanen die zeiden: ga het proberen, misschien lukt het wel!” Gevraagd naar de grootste hobbel voor Nederlandse start-ups, is hij resoluut: “Nederlandse universiteiten zijn korte termijn gierig, en zouden juist lange termijn moeten denken.” De percentages eigenaarschap die universiteiten nemen tijdens het opstarten van een bedrijf bemoeilijken de groei, waardoor uitgroei tot wereldspeler veel lastiger is – en dat moet anders. We kunnen daarbij leren van de VS, want everything’s bigger in America. Hebben we immers niet allemaal liever een klein stuk van een gigantische taart dan een groot stuk van een kleine cupcake?