Europa aan de bak voor verbetering farmaceutische wetgeving
De Europese lidstaten, verenigd in de Europese Raad, hebben een gezamenlijk standpunt ingenomen over de herziening van de farmaceutische wetgeving. De overeenstemming maakt de weg vrij voor de volgende fase in de onderhandelingen: de zogenaamde triloog tussen Europese Raad, de Europese Commissie en het Europees Parlement. Deze belangrijke wetswijziging zou wat hollandbio betreft een uitgelezen kans zijn om werk te maken van een ecosysteem waarin geneesmiddelen sneller, beter, slimmer, goedkoper én groener beschikbaar komen, maar helaas lijkt Europa deze kans aan zich voorbij te laten gaan.
Hollandbio is er niet gerust op; de wereld is immers nogal wat veranderd sinds de herziening van de farmaceutische wetgeving voor het eerst ter tafel kwam. In plaats van het ecosysteem en en passant het concurrentievermogen te verbeteren, lijkt de herziening veeleer een kwestie van pappen en nathouden. Terwijl grootmachten als China en de VS geopolitiek hoog spel spelen om de medicijnmarkt in eigen hand te houden en bereid zijn tot draconische maatregelen, leeft Europa nog steeds in de waan de wedstrijd te kunnen winnen met ingewikkelde politieke compromissen van hier een onsje meer en daar een onsje minder.
Om beleidsdoelen te behalen, legt het wetsvoorstel de bal vooralsnog vrijwel eenzijdig bij fabrikanten. Zij moeten wéér door extra hoepels springen: voor het vergaren van bewijslast, het managen van onzekerheid, het verkrijgen van bescherming, zonder dat daar direct een compensatie tegenover staat. Bedrijven moeten dealen met veranderingen, extra inzet en additionele eisen of voorwaarden, terwijl voor het behalen van de beleidsdoelen veranderingen bij lidstaten of in zorgsystemen cruciaal, maar out of scope zijn. De vraag hoe en of we in Europa straks nog wel toegang hebben en krijgen tot levensreddende innovaties, legt het af tegen de bureaucratische machinerie en individuele belangen. Hollandbio vraagt zich af wanneer het besef indaalt dat Europa, net als op het thema defensie, ook zelf een handschoen op zal moeten pakken om haar patiënten te verdedigen. In plaats van pleisters te blijven plakken op een systeem dat is ontworpen voor een andere tijd, is er meer dan ooit behoefte aan een kraakhelder beeld van een gezamenlijke Europese toekomst, en bovendien een flinke dosis lef en daadkracht om de status quo vervolgens ook te doorbreken.